Stilte is soms drukte
daar diep in je eigenzinnigheid
waar chaos heerst en
teveel woorden tegelijkertijd
naar buiten willen.

Soms is het geen drukte
maar een expres negeren
of per ongeluk niet reageren;
voor de ander blijft het raden
waarom die stilzwijgende
belofte net niet lukte.

Stilte is soms zoeken naar
woorden die niet overbodig zijn
geluiden die niet gehoord werden
of het is de rust die de dag verjaagt
en even alle stress verlaagt.

Stilte is soms staren
naar mensen die verhalen vertellen
met hoe ze lopen, wat ze dragen
of naar trage wolken, ruisend groen
of in jouw ogen die zich nog beter
laten lezen dan je weke woorden,
omdat je blik meer durft te spreken.

Zelden is stilte zwijgen
of sprakeloos zijn
of dat er niks meer valt te zeggen;
een voorgoed opgeheven gesprek.

En ja, stilte is soms ongemak
of rekening houden met de ander
of gewoonweg goed fatsoen:
niet in elke stilte hoef je iets te doen.