Maarten

Je leven ligt op de vloer, voor het oprapen,
en in heel je rauw gebracht gedachtegoed
ligt een verteller op de loer die slecht kan slapen,
die zeker weet dat men hem niet redden moet.

Mooi zou je het vinden dat je hier met voeten wordt getreden
Ze walst over je teksten heen met kristalhelder respect
en nu jouw woorden en akkoorden klinken in dit heden
hoop ik dat er iemand is die jou opeens ontdekt.

Die opeens voelt wat jij écht bedoelde met verwelken
Die denkt: deze, die en deze; iedere, alle, elke.

Geplaatst in Poëzie.